سفرنامه برنامه صعود به قله کاسونک
تاریخ برنامه: جمعه 1400/03/21
سرپرست : مسعود فرح بخش – فرشید مایلی
نویسنده: مریم شیرزاده
“همیشه اولین قدم سخت و رسیدن به هدف نهایی دور از دسترس به نظر میرسه اما کافیه قدم اول رو برداری و گام به گام جلو بری. کافیه نترسی و پا توی مسیر بذاری. اگر به هدف رسیدی خوشحال میشی از زمانی که صرف کردی و سرمست میشی از یادآوری دوباره ش. اگر هم نرسیدی چیزی رو از دست ندادی چون به شناخت بهتر و بیشتری از خودت و تواناییهات رسیدی، تجربه جدید کسب کردی و البته که یک قدم به هدفت نزدیکتر شدی”
صعود به قله دماوند بام ایران برای خیلی از افراد علاقه مند به کوه و کوهپیمایی یکی از اون هدفهاست. حتی برای کسی که بخواد برای بار چندم صعود کنه چون کوهستان هر بار داستان متفاوتی تو دل خودش داره و باید با آمادگی قبلی (ذهنی و جسمی) واردش بشی.”
گام اول صعود به قله دماوند صعود به قله کاسونک بود با ارتفاع 3680 متر که در منطقه البرز مرکزی و در محدوده فشم از توابع شهرستان رودبار قصران قرار دارد. هدف این برنامه محک آمادگی بدنی نفرات برای گامهای بعدی صعود به بام ایران، مرور نکاتی در خصوص کوه، کوهپیمایی و تجهیزات ضروری بود.
شروع برنامه ساعت 5 صبح با ماشینهای شخصی از میدان آرژانتین بود و تعدادی از همنوردان نیز در میدان فشم به گروه ملحق شدند. برای صعود به قله از انتهای روستای گرمابدر در مسیر قدیمی تهران شمال که در منطقه حفاظت شده ورجین قرار دارد، اقدام می‌شود. پس از رسیدن به روستای گرمابدر، در ساعت ۶٫۳۰ از جلوی راه بند محیط بانی گرمابدر در مسیر جاده خاکی حرکت خود را پس از معارفه مختصر همنوردان و ارائه توضیحاتی از جانب سرپرست در خصوص برنامه، در جاده منتهی به گردنه آغاز کردیم. پس از حدود یک ساعت توقف کوتاهی برای صرف صبحانه داشتیم. سپس ادامه مسیر داده و کم کم مناظر زببای قلل اطراف مانند قله خلنو بلندترین قله استان تهران و قلل سه گانه سرکچال خودنمایی کردند.
مسیر جاده خاکی که تا گردنه خاتون بارگاه باید جاده را ادامه داد
پس از حدود 6 کیلومتر پیمایش جاده خاکی، ساعت 9 به گردنه خاتون بارگاه رسیدیم و استراحت و توقفی برای ملحق شدن نفرات انتهایی گروه به نفرات جلو داشتیم. بالای گردنه نمای زیبایی از دشت لار و ادامه ی مسیر قدیمی تهران شمال داشتیم. برای رسیدن به شمال از این نقطه باید مسیر جاده را ادامه داد و وارد دشت لار شد از آنجا به سمت آبشار سفید آب، منطقه سرخک و گردنه قو رفت و در ادامه به یالرود و بلده خواهیم رسید. این مسیر ترکینگ تهران به شمال سال 1399 نیز توسط پرسیکا برگزار شد و البته برنامه بسیار سخت و دشواری می باشد. برسیم به ادامه صعود خودمان، از روی روی گردنه وارد پاکوبی در سمت راست خودمان شدیم و کمی که ادامه مسیر دادیم قله کاسونک مقصد گام اول رخی از خود به نمایش گذاشت با چشم انداز قله در حال ادامه مسیر روی یال بودیم که صحنه زیبایی همه را مبهوت عظمت خودش کرد؛ نمای بام ایران، دماوند.
نمای زیبای دماوند از پشت قله کافرا یا کافر رو یا کافر راه در مسیر صعود کاسونک بعد از گردنه خاتون بارگاه
پاکوب مسیر بعد از گردنه و گروه در حال حرکت
نمایی از قله کاسونک در روبرو و یال پر شیب زیر قله
همه همنوردان مشغول گرفتن عکس و تماشای این منظره زیبا شدند و برای لحظاتی سختیهای مسیر را فراموش و خودمان را بر فراز دماوند تصور کردیم. با انرژی مضاعف ادامه مسیر دادیم و پس از عبور از شیب نسبتا تندی ساعت 12 به قله رسیدیم. بالای قله نمای زیبایی از قلل اطراف مهرچال، پیرزن کلوم، کهار، ناز، شیورکش کافره و البته دماوند همیشه استوار قابل مشاهده بود. پس از گرفتن عکسهای یادگاری با تابلو قله و استراحت و صرف ناهار و البته انتظار برای ملحق شدن نفرات انتهایی گروه و نهایتا گرفتن عکس یادگاری گروهی ساعت 1 به پایین برگشتیم. در مسیر برگشت سرپرست برنامه مسعود فرح بخش به ذکر نکاتی برای همنوردانی که قصد صعود به دماوند را داشتند، پرداخت. هوا هم گرم شده بود و بازگشت از مسیر جاده خاکی زیر تیغ آفتاب کمی آن را دشوارتر کرده بود. نهایتا حدود ساعت 6 عصر همه همنوردان به نقطه شروع حرکت رسیدند و با ثبت خاطره ای خوش، خسته اما سرخوش از صعودی دیگر به تهران بازگشتیم.
همسفرهای پرسیکا بر روی قله کاسونک
پاورقی1: در این برنامه 20 نفر به همراه دو سرپرست حضور داشتند که سه نفر از همنوردان در نیم ساعتی قله از صعود صرف نظر کردند
پاورقی 2: کل مسافت پیمایش شده حدود 20 کیلومتر، ارتفاع مبدا حرکت 2460 متر و ارتفاع قله 3680 متر
پاورقی 3: از آن جاییکه برنامه اول از پروژه هفت قله بود و توانایی نفرات یکسان نبود و این برنامه بیشتر به منظور محک توانایی جسمی برای صعود به قلل مرتفع تر و گامهای بعدی بود، توقف ها و استراحت ها کمی بیشتر از حالت معمول بود که یادآور این نکته هست که کوهنوردی حرکتی جمعی و گروهی است و همه افراد از قویترین همگام با توانایی ضعیفترین فرد گروه حرکت کرده و تمرین صبر و استقامت می کنند. که البته این مورد با تجربه و هماهنگی خوب سرپرست برنامه مدیریت شد.
سفرنامه برنامه صعود به قله کاسونک
تاریخ برنامه: جمعه 1400/03/21
سرپرست : مسعود فرح بخش – فرشید مایلی
نویسنده: مریم شیرزاده
“همیشه اولین قدم سخت و رسیدن به هدف نهایی دور از دسترس به نظر میرسه اما کافیه قدم اول رو برداری و گام به گام جلو بری. کافیه نترسی و پا توی مسیر بذاری. اگر به هدف رسیدی خوشحال میشی از زمانی که صرف کردی و سرمست میشی از یادآوری دوباره ش. اگر هم نرسیدی چیزی رو از دست ندادی چون به شناخت بهتر و بیشتری از خودت و تواناییهات رسیدی، تجربه جدید کسب کردی و البته که یک قدم به هدفت نزدیکتر شدی”
صعود به قله دماوند بام ایران برای خیلی از افراد علاقه مند به کوه و کوهپیمایی یکی از اون هدفهاست. حتی برای کسی که بخواد برای بار چندم صعود کنه چون کوهستان هر بار داستان متفاوتی تو دل خودش داره و باید با آمادگی قبلی (ذهنی و جسمی) واردش بشی.”
گام اول صعود به قله دماوند صعود به قله کاسونک بود با ارتفاع 3680 متر که در منطقه البرز مرکزی و در محدوده فشم از توابع شهرستان رودبار قصران قرار دارد. هدف این برنامه محک آمادگی بدنی نفرات برای گامهای بعدی صعود به بام ایران، مرور نکاتی در خصوص کوه، کوهپیمایی و تجهیزات ضروری بود.
شروع برنامه ساعت 5 صبح با ماشینهای شخصی از میدان آرژانتین بود و تعدادی از همنوردان نیز در میدان فشم به گروه ملحق شدند. برای صعود به قله از انتهای روستای گرمابدر در مسیر قدیمی تهران شمال که در منطقه حفاظت شده ورجین قرار دارد، اقدام می‌شود. پس از رسیدن به روستای گرمابدر، در ساعت ۶٫۳۰ از جلوی راه بند محیط بانی گرمابدر در مسیر جاده خاکی حرکت خود را پس از معارفه مختصر همنوردان و ارائه توضیحاتی از جانب سرپرست در خصوص برنامه، در جاده منتهی به گردنه آغاز کردیم. پس از حدود یک ساعت توقف کوتاهی برای صرف صبحانه داشتیم. سپس ادامه مسیر داده و کم کم مناظر زببای قلل اطراف مانند قله خلنو بلندترین قله استان تهران و قلل سه گانه سرکچال خودنمایی کردند.
مسیر جاده خاکی که تا گردنه خاتون بارگاه باید جاده را ادامه داد
پس از حدود 6 کیلومتر پیمایش جاده خاکی، ساعت 9 به گردنه خاتون بارگاه رسیدیم و استراحت و توقفی برای ملحق شدن نفرات انتهایی گروه به نفرات جلو داشتیم. بالای گردنه نمای زیبایی از دشت لار و ادامه ی مسیر قدیمی تهران شمال داشتیم. برای رسیدن به شمال از این نقطه باید مسیر جاده را ادامه داد و وارد دشت لار شد از آنجا به سمت آبشار سفید آب، منطقه سرخک و گردنه قو رفت و در ادامه به یالرود و بلده خواهیم رسید. این مسیر ترکینگ تهران به شمال سال 1399 نیز توسط پرسیکا برگزار شد و البته برنامه بسیار سخت و دشواری می باشد. برسیم به ادامه صعود خودمان، از روی روی گردنه وارد پاکوبی در سمت راست خودمان شدیم و کمی که ادامه مسیر دادیم قله کاسونک مقصد گام اول رخی از خود به نمایش گذاشت با چشم انداز قله در حال ادامه مسیر روی یال بودیم که صحنه زیبایی همه را مبهوت عظمت خودش کرد؛ نمای بام ایران، دماوند.
نمای زیبای دماوند از پشت قله کافرا یا کافر رو یا کافر راه در مسیر صعود کاسونک بعد از گردنه خاتون بارگاه
پاکوب مسیر بعد از گردنه و گروه در حال حرکت
نمایی از قله کاسونک در روبرو و یال پر شیب زیر قله
همه همنوردان مشغول گرفتن عکس و تماشای این منظره زیبا شدند و برای لحظاتی سختیهای مسیر را فراموش و خودمان را بر فراز دماوند تصور کردیم. با انرژی مضاعف ادامه مسیر دادیم و پس از عبور از شیب نسبتا تندی ساعت 12 به قله رسیدیم. بالای قله نمای زیبایی از قلل اطراف مهرچال، پیرزن کلوم، کهار، ناز، شیورکش کافره و البته دماوند همیشه استوار قابل مشاهده بود. پس از گرفتن عکسهای یادگاری با تابلو قله و استراحت و صرف ناهار و البته انتظار برای ملحق شدن نفرات انتهایی گروه و نهایتا گرفتن عکس یادگاری گروهی ساعت 1 به پایین برگشتیم. در مسیر برگشت سرپرست برنامه مسعود فرح بخش به ذکر نکاتی برای همنوردانی که قصد صعود به دماوند را داشتند، پرداخت. هوا هم گرم شده بود و بازگشت از مسیر جاده خاکی زیر تیغ آفتاب کمی آن را دشوارتر کرده بود. نهایتا حدود ساعت 6 عصر همه همنوردان به نقطه شروع حرکت رسیدند و با ثبت خاطره ای خوش، خسته اما سرخوش از صعودی دیگر به تهران بازگشتیم.
همسفرهای پرسیکا بر روی قله کاسونک
پاورقی1: در این برنامه 20 نفر به همراه دو سرپرست حضور داشتند که سه نفر از همنوردان در نیم ساعتی قله از صعود صرف نظر کردند
پاورقی 2: کل مسافت پیمایش شده حدود 20 کیلومتر، ارتفاع مبدا حرکت 2460 متر و ارتفاع قله 3680 متر
پاورقی 3: از آن جاییکه برنامه اول از پروژه هفت قله بود و توانایی نفرات یکسان نبود و این برنامه بیشتر به منظور محک توانایی جسمی برای صعود به قلل مرتفع تر و گامهای بعدی بود، توقف ها و استراحت ها کمی بیشتر از حالت معمول بود که یادآور این نکته هست که کوهنوردی حرکتی جمعی و گروهی است و همه افراد از قویترین همگام با توانایی ضعیفترین فرد گروه حرکت کرده و تمرین صبر و استقامت می کنند. که البته این مورد با تجربه و هماهنگی خوب سرپرست برنامه مدیریت شد.